Szczelina w Krzesanicy I

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Szczelina w Krzesanicy I
Plan jaskini
Plan jaskini
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Położenie

Tatry Zachodnie
Dolina Mułowa

Właściciel

Skarb Państwa
(Tatrzański Park Narodowy)

Długość

63 m

Głębokość

17 m

Deniwelacja

17 m

Wysokość otworów

2091, 2092 i 2098 m n.p.m.

Wysokość otworów
nad dnem doliny

310 m

Ekspozycja otworów

ku górze, ku NE, ku SW

Data odkrycia

14 lipca 1979 roku

Odkrywca

H. Wachowiak

Kod

(nr inwentarzowy PIG) T.F-11.03

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, w centrum znajduje się punkt z opisem „Szczelina w Krzesanicy I”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Szczelina w Krzesanicy I”
Ziemia49°13′54″N 19°54′26″E/49,231611 19,907089

Szczelina w Krzesanicy I – jedna z trzech jaskiń o tej samej nazwie położonych w Tatrach Zachodnich w pobliżu grani Krzesanicy nad jej północną ścianą opadającą do Doliny Mułowej. Ma trzy otwory wejściowe znajdujące się na wysokościach 2091, 2092 i 2098 metrów n.p.m. Długość jaskini wynosi 63 metry, a jej deniwelacja 17 metrów[1].

Północna ściana Krzesanicy

Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]

Ciąg główny jaskini zaczyna się w otworze na wysokości 2098 metrów n.p.m. i kończy bardzo ciasnym meandrem.

Początkowo ciąg jest wysoką szczeliną, w której kilkanaście metrów od otworu głównego znajduje się drugi otwór na wysokości 2092 metrów n.p.m. wychodzący w ścianie Krzesanicy.

Ze szczeliny ciąg główny idzie w dół i przez prożek dochodzi do wysokiego, 13-metrowego korytarza. Prowadzi on stromo w dół do ślepego, 3-metrowego kominka. Przed nim odchodzi inny kominek prowadzący do trzeciego otworu na wysokości 2091 metrów n.p.m.

Można tu też zejść na dolny poziom jaskini, który stanowi około 15-metrowy meander nie zbadany do końca[2].

Przyroda[edytuj | edytuj kod]

W jaskini przez cały rok leży śnieg. Nacieki w niej nie występują. W górnej części głównego ciągu rosną mchy i porosty[2].

Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]

Jaskinię odkryła H. Wachowiak 14 lipca 1979 roku. W tym samym roku została ona po raz pierwszy zbadana przez I. Luty przy współpracy L. Młynarskiego podczas inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Jaskinie Tatr [online], 23 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-23].
  2. a b c Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-01-31].